จากบทความโอวาทของหลวงพ่อทัตตชีโวที่ให้ไว้เมื่อ 3 ตุลาคม 2564 ตอนที่ 1
ความโลภ..เป็นต้นเหตุของสงคราม
นำไปสู่ข้าวยากหมากแพง ภัยพิบัติ โรคระบาด และทำให้มนุษย์ล้มตายจำนวนมาก
และได้สรุปตอนจบไว้ว่า ปัญหาใดๆในโลกนี้ แก้ได้ด้วยธรรมวินัย
ในตอนที่ 2 ก็จะมาขยายความต่อว่า คุณยายท่านนำธรรมวินัยมาใช้ในการสร้างวัดพระธรรมกายอย่างไรบ้าง
สะอาดระเบียบ = ธรรมวินัย
ย้อนไปเมื่อตอนสร้างวัดพระธรรมกาย คุณยายได้ให้โอวาทว่า
“เรามีกันแค่ 10 กว่าชีวิต เงินทุนเริ่มต้นก็มีแค่ 3,200 บาท
ท่านชี้มาที่หลวงพ่อ..
“คำนวณสิ ที่ของเรา 196 ไร่ ถ้าจะสร้างวัดที่สมบูรณ์ขึ้นมาใช้งบเท่าไหร่”
“หลวงพ่อก็ตอบไปในฐานะที่เคยทำงานทางโลกมาพอสมควร (ตอนนั้นหลวงพ่อยังไม่ได้บวช)
“หากคิดง่ายๆว่า 200 ไร่ ถัวเฉลี่ยแล้ว ไร่ละ 500,000 บาท
เพราะฉะนั้น สร้างวัดให้เต็มพื้นที่ ใช้เงิน 100 ล้านบาท..สำเร็จแน่””
คุณยายก็บอกว่า
“ร้อยล้าน..แต่ตอนนี้เรามีอยู่ 3,200 บาท แม้กระนั้นก็สร้างวัดเสร็จ”
หลวงพ่อจึงถามคุณยายว่า
“วัดสร้างให้เสร็จต้องใช้เงิน 100 ล้าน แต่ขณะนี้มี 3,200 บาท จะเสร็จได้อย่างไร”
ยายก็ตอบ
“เสร็จสิคุณ ขอให้สะอาดกับระเบียบ จำสองคำนี้ไว้
หลวงพ่อเล่าให้ฟังว่า ตอนนั้นท่านยังไม่ได้บวช
“สะอาดกับระเบียบยายเอามาจากไหนก็ไม่รู้ ทั้งๆที่เคยอ่านพระไตรปิฎกจบมาก่อนแล้ว”
“อ่านพระไตรปิฎกจบตั้งแต่ยังไม่ได้บวช
เริ่มอ่านพระไตรปิฎก และคัมภีร์สำคัญในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะวิสุทธิมรรค ตั้งแต่ ม.5-6
พงศาวดารทั้งหลายที่มีอยู่ในห้องสมุด ทั้งพงศาวดารจีน พงศาวดารไทย พงศาวดารอินเดีย อ่านหมด
แต่ไม่เคยได้ยินว่า สะอาดกับระเบียบ จะทำให้สร้างวัดเสร็จ
แต่คุณยายยืนยัน สะอาดกับระเบียบ แล้วเราจะสร้างวัดเสร็จ
ตอนนั้นหลวงพ่อก็งงอยู่เหมือนกัน”
“มารู้ในภายหลังบวชแล้วเป็น 10 พรรษา
คุณยายของเราเอาคำว่า ธรรมวินัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาปรับใช้ในการทำงาน
สะอาดเอามาจากคำว่า ธรรมะ
เพราะธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทำให้จิตใจคนสะอาด
ระเบียบมาจากคำว่าวินัย
มาตีกรอบความประพฤติทางกายทางวาจาทางใจให้ดี
แล้วเมื่อเอาระเบียบมาตีกรอบความประพฤติทางกายวาจา รวมทั้งทำความสะอาดพื้นที่ของเรา 196 ไร่
สิงของต่างๆที่ญาติโยมทำบุญมา ใช้อย่างประหยัด และนอกจากใช้อย่างประหยัดแล้ว ทำความสะอาดอย่างดีด้วย
อย่าว่าแต่ถ้วยจานช้อนชามที่ต้องให้สะอาด แม้แต่ผ้าขี้ริ้วที่เอามาใช้เช็ดพื้น ก็ต้องทำความสะอาดด้วย
เพราะฉะนั้นแค่ราวตากผ้าขี้ริ้วในวัดพระธรรมกาย ยายยังไปตรวจดูเลย”
“ระเบียบในการทำความสะอาดเกิดขึ้น แล้วช่วยกันทำความสะอาด มันจึงสะอาดทั้งภายนอกแล้วมันก็เลยสะอาดเข้าไปถึงในใจ เพราะมองไปถึงไหนก็สะอาดหมดทั้งบริเวณ ใจมันก็เลยสงบ
พร้อมที่จะให้ทำสมาธิต่อไป ให้ใจมันสะอาดยิ่งๆขึ้นไปเพื่อไปรู้เห็นธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า”
สร้างวัด..คุณยายไม่ได้เอาเงินเป็นตัวตั้ง แต่เอาบุญเป็นตัวตั้ง
ขอฝากลูกหลานคุณยายไว้ด้วย เวลาทำงานไม่ว่างานส่วนตนหรือส่วนรวมอย่าเอาเงินเป็นตัวตั้ง เวลาทำงานเราเอาบุญเพราะฉะนั้นให้เอาบุญเป็นตัวตั้ง งานนั้นสำเร็จแล้วหน้าตาเป็นอย่างไร มันจะได้บุญอย่างไร มองภาพนี้ให้ชัด แล้วก็ลงมือทำไป
ตลอดเวลาที่ทำ สะอาดกับระเบียบท่องให้ดี
เนื่องจากตอนนั้นหลวงพ่อไม่เข้าใจ ว่าเงิน 3,200 บาทจะสร้างวัดเสร็จได้อย่างไร คุณยายจึงขยายความด้วยการถามหลวงพ่อกลับมาว่า
“ท่าน..ถ้าเศรษฐีใจบุญหรือรัฐบาลมอบกองทุนให้ 100 ล้าน ให้เอามาฝึกคนให้รักธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นชีวิตจิตใจ จะได้สักกี่คน
จากประสบการณ์ 4 ปี ที่พาหมู่คณะเข้าวัดนับพันคน หลวงพ่อจึงตอบคุณยายไปว่า
“ขึ้นอยู่กับการคัดคนเข้ามา ถ้าคัดคนมาดีแล้วตั้งใจฝึก ก็อาจจะเหลือ
ถ้าคัดมาไม่ดีหมดไปร้อยล้างเกรงว่าจะไม่ได้สักคน
แต่ถ้าคัดมาดี ร้อยล้านน่าจะได้สัก 10 คน”
ยายถาม
“ถ้าเฉลี่ยแล้วได้เท่าไหร่”
“เฉลี่ยร้อยล้านคงได้สัก 1 คน “
หลวงพ่อพูดเท่านี้ยายยิ้มอย่างผู้ชนะเลย
“แสดงว่าถ้าร้อยล้านได้ 1 คน นี้นั่งอยู่ต่อหน้ายายสิบกว่าคน ยายมีพันกว่าล้านแล้วทำไมจะสร้างไม่เสร็จหละ”
“ให้เอามาเป็นต้นแบบของความสะอาดและความมีระเบียบ
จากสะอาดกับระเบียบภายนอกให้มันสะอาดกับระเบียบเข้าไปถึงในใจด้วย”
“3,200 บาท เรามองว่าเป็นทุนเริ่มต้น แต่ยายมองว่าเป็นของแถม”
หลวงพ่อสรุปว่า
“งานที่หลวงปู่วางเอาไว้ ให้เอาวิชชาธรรมกายไปให้ทั่วโลก
ถ้าเอางบเอาการเงินเป็นสำคัญ จะเอาเงินจากไหนมาเผยแผ่วิชชาธรรมกายไปทั่วโลก”
ขอขอบคุณแหล่งข้อมูลและรูปภาพ
- ห้องซูม ภาคนครหลวง 6
- ช่อง GBN LIVE
- DesignCards โดย Bluedragon จากเว็บ Canva